o kadar sıkılganım ki, depresyona bile giremiyorum. mutsuzluğum maksimum iki gün sürüyor, ağlamalar, devamlı başının üstüne kara bulutlarla dolaşan insanlardan hiç olamadım. ama bundan daha kötüsü aşık bile olamıyorum hiç oldum mu bilmiyorum. bir şey olmuyorsa olmuyor diyorum ve gidiyorum. bu sefer de hiç uğraşmayan maymun iştahlı insan konumuna sokuyorlar beni. tartışmaktan bile sıkılıyorum, uğraşamıyorum. bazen diyorum ki ne işim var bu kadar saçma sapan insanın arasında sonra bundan da sıkılıp dünya saçma sapan bir yer zaten diye dilimi götüme sokup, bildiğimi yapmaya devam ediyorum. not: (evet, depresyonun aslında tanılı bir hastalık olduğunu biliyorum, ''mutsuz olmak'' istediğim etkiyi yaratmayacaktı.)
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder