kendini çok kasan, sıkan bir insanım. yani olur da sokakta görürseniz, iki lafı bir araya getiremeyişimi soğuk davranmama değil de mal olmama bağlayın, rica ediyorum. belki de kendini kasan ben değilim, rahat olan diğer insanlar. belki ben gayet düşünceli, insanları incitmemek için dikkatli davranmaya çalışan biriyim de diğerleri benim kadar hassas değil... bilmiyorum. her konuda çok fazla düşünürüm, çok ince. ama bu beyin jimnastiği mi, fırtınası mı artık her ne boksa, zihnimi
öyle yorar ki; 2+2'yi yapamayacak hale gelirim, çok çalışan ama hiçbir işe yaramayan bir beynim olur. var. neyse, bak ne diyeceğim. aklıma geldi, anlatayım sana... bir gün, bir gazetede işe başlama durumum oldu. ergen adamım, havam rakamla 1500, yazıyla bin beşyüz. hatta binbeşyüz bile olabilir ama bu benim işime yaramayacaktı, o yüzden çok ilgilenmiyorum bu 1500 hadisesiyle. her neyse. mailleşiyoruz ilk aşamada. nasıl hitap etsem, ne desem, nasıl konuşsam... götümden yumurta çıkacak biraz daha zorlasam. en sonunda gittim koskoca adama "merhabalar hocam" dedim. cevap ne oldu biliyor musun?
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder