6,5 yaşımda evde sigara partisi verdim. her şey normaldi, arkadaşlarımı eve çağırmış ve babamın kıbrıs'dan getirdiği sigaraları değerlendiriyorduk birer ikişer. evde sigara çok olunca içtiğimizin anlaşılmayacağını sanmamızla başlamıştı bu heyecan. ama evin camlarından üfüren dumanları komşunun -ki partiye katılan sevgili arkadaşımın annesi olan komşunun- görmesiyle son buldu. tamda elimizde çikolatalı uzun ince bir sigara vardı ve yeni yakmıştık. tadını alamadan yakalanmanın hüznünü hala içimde acı acı hissederim. keşke önce o sigaradan başlasaydık ya da komşu teyze daha sonra görseydi de bizi. biz zaten onu da içip bırakacaktık ki. neyse, ailem sonradan öğrendi mi bilmiyorum, ablam biliyordu ve sürekli tehdit ederdi "seni anneme söyliceem" diye diye psikolojimi
bozmaya çalışırdı. lakin babamın hep söylediği bir söz vardı ve ablam onu unutmuştu, "çocuğum sigara içsin istemem ama içerse de, bir şey demem benimle bile içebilir. ben babamdan bunu görmedim, o hep kızdığı için ben sigaraya devam ettim, bunun kimseye faydası yok." babamın bu sözüne güveniyordum sanırım yaş 6,5 da olsa. 4 yaşımda başlatmıştı babam bana zaten kendi sigarasından bir fırt çektirmeye, içip öksürüp kötü bir şey olduğunu anlardım. ama heves işte parti de verdik. şimdi ise sigara kullanmayan, hatta ve hatta zararlı her türlü ıvır zıvırdan uzak duran birisiyim. belki küçüklüğümden itibaren öğrenmişimdir, belki babamın istediği tam olarak da buymuştur kim bilir.
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder