köpek gibi özlediğim şehir.bir metre uzağına gitmek istemediğimden olsa gerek halen hava durumlarında tek takip ettiğim şehir.lodos oluyor ben 2000 km den dikkatli çıkıyorum sokağa.öyle sevdiğim.öyle özümsediğim şehir.bütün sevdiklerimi içine sığdıran,kabul eden,kucağını açan şehir.belki bir gün hiç dönmemek üzere gideceğim ve ölene dek topraklarında olacağım.üzerine betonarme dikilmemiş toprağı kalmasa da ,yağmurdan sonra o toprağın kokusunu duyamasam da,şu dünyada ondan daha güzel bir şehir görmedim,aç karnımı galata'dan bakarak doyuran şehir.eyüp te bir mayıs sabahı kılınan namazda saklı duran,ortaköy de doğumgününde yenilen soğuk kumpire küsülen şehir.bavulunu eline aldığında ardına bakmadan veda etmeden gidilen şehir ,dönüşü kolay olsun diye. insanın ne terkedebildiği ne de terk etmek istemediği ve terk edemediği şehir. hani bırakıp gitmek istersin, nitekim farklı bir şehrede gidersin ama gittiğin o yerde boğulursun yaşayamadığını hissedersin, geri dönersin defalarca bu şehri terk etmek düşüncesi geçiverir aklından ama yapamazsın. tarihi, sosyal yaşamı, şehrin ruhundaki o muazzam sanat seni çekiverir kendisine...
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder