bizim için seçim olayı bitmiş gibi bir şeydi, film izlemeyi öneren arkadaşın teklifini oybirliğiyle reddettik ve istanbul ile ankara'nın durumunu takip etmek üzere kanalları gezmeye başladık. derken sordum: "dünyada kendi şehrini bırakıp, diğer şehirlerin oylarını takip eden bunca seçmene sahip kaç şehir vardır?" diye. "hakikaten yahu!" cevabı karizmamı cilaladığımı gösteriyordu, götüm kalktı biraz hatta. işte böyle bir şeydi izmir'de ve izmirli olmak; farklılığı yalnızca çiğdem ve boyoz'dan ibaret olmayan yüzbinlerce insanın, birilerinin "alacağız" haykırışlarına inatla, boyun eğmeden karşı duruşunu görmekti. ampul aydınlığına kanmayan ve kanacak gibi de gözükmeyen herkes gibi mutluydum, şairimin "güzel günler göreceğiz çocuklar" diyen sesi geliyordu kulağıma. izmir'i bir kez daha, bir kez daha sevdiğimi söylüyordum içimden, "motorları maviliklere süreceğiz" diye devam ediyordu şairin sesi. sadece alkolden kaynaklanmayan sarhoşluğum, artık yatmam gerektiğini söylüyordu; vurup kafayı yattım ben de, sabah erkenden işe kalkılacaktı...
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder