hayatımda şu ana dek aldığım kararların neredeyse tamamından pişmanlık duydum. lisede kankalarım ve hoşlandığım kız fen-matematikte olduğu t-m'yi bırakıp f-m'e geçmem, jeoloji mühendisliğini kazanmam, ilk ciddi sevgilimle tanışmış olmam, saçlarımı kestirmem, benim ne işim var kazakistan'da yae diye yurtdışına çalışmaya gitme şansını tepmem, vsvsvs... ciddi ciddi mutluluk duyduğum ve ulan iyi ki yapmışım bunu dediğim tek şey fenerbahçe taraftarı olmamdır. ne kadar doğru bir karar verdiğimi son 5-6 senede çok daha iyi anladım. hani fenerli olmasam kesinlikle antifenerli olmazdım, çünkü ne birşeyin içinde değilsem karşısında olarak kendimi ifade decek kadar öküz bir bireyim, ne de genlerimde buram buram orospu çocukluğu var. ve evet, antifenerbahçeli olup da orospu çocuğu olmayan tek, ama tek bir kişiye rastlamışlığım yok şu ana dek. bunun ne menem bi illet olduğunu en net şekilde askerde gördüm. ama bazen düşünüyorum da; bilhassa 80'lerden itibaren politik anlamda tamamen pasifize edilmiş, hür iradesi olmayan, basına/politikacıların iki dudağına göre şekil alan, genlerine ileri düzeyde kancıklık kodlanmış, tecavüz-linç-yahu mahalle kavgalarında bile 5'e bir kültürünün hüküm sürdüğü, ortalama zeka düzeyi ve muhakeme yeteneğinin yerlerde süründüğü, bütün olayı ucuz bir mağrurun karşısında "mağdur"un* yanında olma edebiyatı olan, sevmediği kişi/kurum/kuruluş muvaffak olmasın diye gerekirse götünü satabilecek cibiliyette insanların ezici çoğunlukta olduğu bir coğrafyada sportif anlamda tercih tabii ki antifenerbahçe cephesi olacaktı. ne mutlu ki cumhuriyet tarihinin en güzel insanları fenerbahçe'yi eller üstünde tutuyorlardı, ve yine ne mutlu ki 80 sonrası oluşan bu rezil kitlenin ağırlıklı tercihi antifenerbahçe. sırf bu yüzden bile sevebilirim bu kulübü...
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder