kalabalık yerlerde önümde biri yürürken yanlışlıkla ayağına bastığım vakit, hemen vites düşürüp yavaşlıyorum, yanımda yürüyen kişinin arkasına sızıyorum, ayağına bastığım adam arkasına dönüp "yavaş amına koyim" der gibi baktığı zaman kurbanım ile göz göze geliyor. ben de neşe içinde vites yükseltiyorum tekrar. şampiyonluğu kaybettik. üzüldüm tabi ama o kadar da değil. ya artık eskisi gibi manyak olmadığımdan ya da yaşlandığımı hissediyor olmanın keyifsiz durgunluğundan herhalde ki heyecanlı da değildim maç esnasında. ki evimde dostlarımla - burada hıncal ulucu anmadan
geçemeyeceğim- izlediğim halde. neyse yine no leaf clover dinliyorum. yine herşeyi bu şarkıda buluyorum beşiktaşlı olmama rağmen bu gece galatasaray'ın şampiyonluk kutlamalarına gittim, eğlendim. "fenerbahçe kazansaydı kutlamalar daha kalabalık, daha coşkulu olurdu lan" diye düşünürken yakaladım kendimi sonra. çok üzgünüm istemeden seni dün gece aldattım beşiktaş, üzgünüm aşkım :(
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder