insan hiç görmediği şeyleri sever mi? onu ister mi? bendeki istanbul sevgisi nereden geliyor bilmiyorum.küçükken arkadaşlarımla hayaller kurardık ve benim cümlelerimde kullandığım istanbul sözcüğünün çokluğu çoğu zaman anlatım bozukluğuna yol açardı.kimse anlamazdı belki ama ben bilirdim ne dediğimi. o arkadaşlarımdan birisi geçen yıl öss de istanbul'u kazandı.ben ve diğer arkadaşım kazanamadık.tekrar girecek ve kazanacaktık.onu istanbul'a gönderirken tren garında söz vermiştik birbirimize.söz nedir?gerçekleştirilmesi gerekir demi? sene başladı.ben asosyallikten ölüyorum.tek sosyal faaliyetim dersanede girdiğim deneme sınavları.gece gündüz çalışıyorum.arada uyuyorum. sınav vakti geldi.heyecanda var.kendime zaten son girişin ağız tadıyla heyecanlan gibi
teselliler veriyorum.sınava girdim ve süre başladı,sonra bitti tabi.gözetmen yanıma geldiğinde gözgöze geldik.istanbul'a gidecek ama bilet parasını denkleştireremiş yolcu gibi hissettim kendimi.verdiğim formun istanbul bileti olmasını isterdim, ama olmadı.. sınavdan sonra cevaplara baktım ve geçen seneden bile kötü bir sonuç çıktı karşıma.geçen sene çalıştığıma mı yoksa bu sene çalıştığıma mı yanıyım bilemedim.en sonunda o büyülü şehre ulaşamadığıma yanmaya karar verdim.puanı çok yüksekte ve ulaşamıyorum.ikinci sınavı tabure olarak kullansam bile yetişemiyorum.öyle demeye çalışıyor rehber öğretmen.. hazırlanmak için bir senem daha var mı bilmiyorum.malesef buna ben karar veremiyorum.çalıştımda zaten olmadı.ya yine olmazsa.ben bir sene daha hazırlanmaya değil istanbulda geçiremeyeceğim bir yıla üzülüyorum.ha şimdi soracaksız ne işin var istanbulda diye.bir hayali gerçekleştirmek diyelim. işte insanı hiç görmediği halde bu kadar düşündürecek,kasacak ve bu kadar yazı yazdırabilecek bir rüyadır istanbul..
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder